f
Muzzaica - hiszpański rock & metal
Polski  | Español
Autor: J. K. Data: 27.10.2011  Ostatnia aktualizacja: 20.10.2018

Uzzhuaïa


Amerykański hard rock w hiszpańskim wydaniu

Zdjęcie
Lokalizacja Walencja, Hiszpania
Rok powstania 1993
Status aktywny
Skład
Wokal Pablo Monteagudo
Gitara Israel Ferrer
Gitara Álex Simón
Bas Álvaro Monteagudo
Perkusja José Luis García
Dawni członkowie Sergio (wokal)
Juanjo (bas)
Nacho (perkusja)
Gatunek hard rock / rock
Ocena zespołu 9,5/10

O ZESPOLE

Zespół Uzzhuaïa to absolutna rewelacja nie tylko na hiszpańskiej scenie rockowej. Potrafili połączyć inteligentne teksty, śpiewane po kastylijsku z potężnie brzmiącą, ale melodyjną muzyką, ściśle zakorzenioną w amerykańskim hard rocku czy rocku klasycznym.

Styl zespołu mocno ewoluował na przestrzeni lat. Przede wszystkim w historii i twórczości zespołu wyróżnić należy dwa etapy. Oryginalny skład z pierwszym wokalistą Sergio wydał demo oraz jeden album długogrający, przyjęty dość ciepło przez publikę, jednak dopiero wejście do zespołu braci Monteagudo i zmiana stylu grania sprawiło, że zespół zyskał „to coś” - zarówno nowy, wyróżniający ich styl muzyczny, jak i wspaniały wokal Pabla. Serdecznie polecam!

„Nuestra Revolución”, energetyczny singiel z „Destino Perdicción” z 2008 roku

Biografia

Początki

Zespół Uzzhuaïa istnieje już ponad 20 lat; powstał w Walencji w 1993 r., ale z tamtego składu jedynie gitarzysta Israel Ferrer pozostał w zespole do dziś. Pozostałymi muzykami byli: Sergio na wokalu, Juanjo na basie i Nacho na perkusji.

Za nieco dziwną nazwą Uzzhuaia kryje się ciekawa anegdota. Na jednej z pierwszych prób uwagę chłopaków przykuł reportaż o argentyńskim mieście Ushuaia, uważanym za najdalej wysunięte na południe na świecie. Artykuł nosił tytuł - jak opowiadał w żartach Israel - „Ushuaia, zadupie świata”. Muzycy zdecydowali się tę nazwę nadać zespołowi, gdyż tak samo czuli się w słonecznej Walencji – trochę zapomniani, ignorowani... Do nazwy miasta dodali dwie litery „zet”, żeby brzmiało bardziej rock&rollowo, jak u Ozzyego Osbourne'a albo Thin Lizzy ;)

Przez kilka pierwszych lat mozolnej pracy, grupie udało się nagrać dema, m.in. „El Culo del Mundo” (Zadupie) oraz „Amanece Evolución” (Zaczyna się Ewolucja), które zyskały pewien odzew lokalny, aż w 2000 roku do sprzedaży wszedł pierwszy album długogrający – „3000 grados” (3000 stopni). Niedługo potem rozeszło się pierwsze tysiąc egzemplarzy i płyta została wydana ponownie, przez Zero Records.

Grupa składała się wtedy już z Alexa (od 1999 r. drugi gitarzysta), José (perkusista) oraz Israela, Juanjo i Sergio. Zespół zaprezentował album przed ponad 400-osobową publicznością w sali Roxy w Walencji, a następnie promował ja podczas serii koncertów w kraju. Udało im się wystąpić obok szwedzkiego zespołu Spirituals Beggars, coraz częściej pojawiali się też na krajowych festiwalach oraz w hiszpańskim radiu (zwłaszcza Radio 3) i telewizji (transmisje występów na żywo w TVE). Tym sukcesom towarzyszyło świetne przyjęcie przez krytykę, w takich czasopismach jak Metal Hammer czy Mondo Sonoro.

Uzz w komplecie

Podczas tournée, Sergio i Juanjo opuścili grupę, a jako nowi członkowie pojawili się bracia Pablo i Álvaro Monteagudo, odpowiednio na wokalu i basie. Tym samym uformował się obecny skład. Jednocześnie zespół dokonał gwałtownego zwrotu w stronę oldschoolowego hard rocka, ale przeniesionego do dzisiejszych czasów i śpiewanego po hiszpańsku.

Od lewej: Alvaro, Israel, Alex, Jose i Pau.

7 kwietnia 2003 wyszła pierwsza płyta zespołu w nowym składzie – „Diablo Blvd”, w wytwórni Cactus Records, która osiągnęła wielki sukces w mediach i wśród publiczności oraz stworzyła podstawy wielkiej popularności na poziomie krajowym jaką zapewnił im kolejny album.

Podczas krajowego tournée z „Diablo Blvd” grupa brała udział w licznych festiwalach jak Festimad 2003 (Marilyn Manson, Audioslave..), SERIE Z (Hanoi Rocks...), towarzyszyła w trasie zespołom amerykańskim SKID ROW, SUPERSUCKERS albo Szwedom z GLUECIFER, podczas gdy kontynuowali promocję swojej płyty, pojawiając się w TVE (Telewizja Hiszpańska).

„Uzzhuaïa” (2006)

W lecie 2005 roku zespół nagrał pierwsze kompozycje na swój trzeci album, pracując wraz z producentem Gonzalo Parreño. Jednocześnie podpisali kontrakt z niezależną wytwórnią Weight Recordings. W kwietniu 2006 roku w Sali Wah Wah w Walencji zespół zarejestrował swój koncert akustyczny, a nagrania te cieszyły się wielkim zainteresowaniem fanów, choć można je było nabyć jedynie przy okazji koncertów grupy oraz za pośrednictwem ich strony internetowej.

Od wydanej w 2006 roku płyty „Uzzhuaïa” kariera grupy nabrała prawdziwego tempa, album osiągnął wielki sukces u krytyki – wśród publiczności oraz w mediach, które usytuowały album na najlepszych miejscach we wszystkich hiszpańskich czasopismach. W 2006 roku album został uznany przez czytelników Mondo Sonoro za najlepszą płytę hiszpańską w kategorii metal, a Uzzhuaïa przez 3 kolejne lata nie opuszczał pierwszej piątki plebiscytu czytelników Popular 1 w kategoriach: najlepszy album, zespół, wokalista i najlepszy album live.

Pierwszym singlem z nowej płyty, do którego już w końcu czerwca nagrano teledysk było „No intentes volver atrás”. Jednak prawdziwy rozgłos przyniósł zespołowi kolejny singiel - kower „La chispa adecuada” Héroes del Silencio oraz teledysk do niej, który pojawiał się między innymi w MTV, SOL MÚSICA czy 40TV. Dzięki temu zespół utrzymał się na krajowej scenie muzycznej na miejscu do pozazdroszczenia, aż do wyjścia następnego albumu „Destino Perdición”.

obraz

Podczas tourne w 2006 i 2007 roku dali ponad 60 concertów i występowali na festiwalach, takich jak AZKENA ROCK FESTIVAL (Pearl Jam, Buckcherry, New York Dolls...), EXTREMÚSIKA o METROROCK (Bad Religion, My Chemical Romance...).

„Destino Perdición” i „13 Veces Por Minuto”

5 maja 2008 w luksusowym formacie digipack do sprzedaży weszła czwarta płyta studyjna zespołu: "Destino Perdición". Wydaniu płyty towarzyszyła rozległa trasa koncertowa, która kontynuowała promowanie grupy w całej Hiszpanii. Sukcesem komercyjnym okazał się również kolejny album zespołu „13 Veces Por Minuto” wydany w 2010 roku, wysoko oceniony przez publikę i media muzyczne. Wtedy też zespół trafił na okładkę czasopisma Rock Estatal. Rok później Uzzhuaïa wydała swoje pierwsze w karierze DVD, rejestrujące ostatni koncert z trasy Destino Perdición w sali Greenspace w Valencii. Rok 2012 zespół rozpoczął od trasy koncertowej która objęła m.in. Murcję, Walencję, Madryt, Sevillę oraz Barcelonę, po czym rozpoczął prace nad swoim nowym albumem.

„Santos & Diablos” i przerwa na nowe projekty

Płyta zatytułowana „Santos & Diablos” ukazała się na jesieni 2013 roku. Fani mogli ją zakupić jeszcze w przedsprzedaży w ramach projektu crowfundigowego, który ostatecznie okazał się sukcesem. Album zawierał prawdziwe perełki, takie jak stonerowy kawałek „Directo al mar”, przebojowy „A un millón de años luz” czy półballadowy, zeppelinowski „En ciernes”. Po roku koncertów zespół ogłosił przerwę w działalności na czas nieokreślony. Szybko zaczęły pojawiać się kolejne zespoły: Corazones Eléctricos (zespół Pabla), Capitán Booster (Israel, Alex) i 13 Millas (José), których bardzo dobre wydawnictwa łagodzą tęsknotę fanów za Uzz (zobacz tutaj »). Wreszcie w 2018 roku zespół ogłosił, że z okazji dziesięciolecia płyty „Destino Perdición” wystąpi na 6 specjalnych koncertach w Madrycie, Bilbao, Barcelonie, Saragossie, Murcji oraz Walencji. Póki co będzie to jednak tylko okazjonalna reaktywacja.

Dyskografia

Albumy

EP

  • El Culo del Mundo (Demo, 1995)
  • Amanece Evolución (Demo, 1997)
  • No dejeis nunca de (Demo, 1998)
  • El efecto Diablo (Demo, 2002)
  • No intentes volver atrás (EP, 2006) posłuchaj »

Koncertowe

Linki